نقش دین در توسعۀ شبکۀ اعتماد اجتماعی دانشجویان (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه تبریز)

اعتماد اجتماعی یکی از عناصر کلیدی در تحقق توسعۀ پایدار و همه جانبۀ جوامع تلقی می شود. در تحقق این مفهوم خیلی از عوامل می­توانند دخیل باشند که مقولۀ دینداری اعضای جامعه یکی از آنهاست. هدف : از این رو مقالۀ حاضر در نظر دارد، اعتماد اجتماعی دانشجویان و نقش دینداری آنان را در توسعۀ این مفهوم مورد بررسی قرار دهد. روش: پژوهش حاضر، به روش پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه با حجم نمونه 401 نفر در بین دانشجویان دانشگاه تبریز در تمامی مقاطع تحصیلی در سال تحصیلی 93-92 انجام گرفته و از روش نمونه گیری طبقه­ای تصادفی استفاده شده است. برای تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. یافته ­ها: یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین دینداری و اعتماد اجتماعی رابطۀ مثبت و معنی داری وجود دارد. یعنی با افزایش میزان دینداری، افزایش در اعتماد اجتماعی نیز حاصل می­شود. علاوه بر این، نتایج، بیانگر وجود ارتباط مثبت و معنی داری بین ابعاد اعتماد اجتماعی (اعتماد نهادی، اعتماد بین شخصی و اعتماد تعمیم یافته) و ابعاد متغیر دینداری (مناسکی، تجربی و پیامدی) بود. نتایج تحقیق همچنین میانگین نمرۀ دانشجویان را برای اعتماد اجتماعی، متوسط ارزیابی نمود. نتیجه گیری: در این تحقیق بعد اعتماد بین شخصی بیشترین میانگین را در بین ابعاد اعتماد اجتماعی به خود اختصاص داده است. همچنین براساس نتایج تحقیق، اعتماد اجتماعی بیشتر از همه از بعد مناسکی متغیر دینداری متأثر است.